Το επίκεντρο στο πλαίσιο της οικογενειακής θεραπείας είναι το δυσλειτουργικό σύστημα των σχέσεων των μελών που συχνά εμποδίζουν την πρόοδο της οικογένειας ή κάποιου μέλους χωριστά.

Συνήθως η αφορμή που αναδεικνύει τη δυσλειτουργία της οικογένειας είναι είτε κάποια μετάβαση στα αναπτυξιακά στάδια του κύκλου ζωής της (γέννηση παιδιού, απώλεια, αποχωρισμός του παιδιού από την οικογενειακή εστία, οικονομική κρίση, εμφάνιση χρόνιας νόσου, μετάθεση, μετανάστευση, κλπ.) είτε κάποιο πρόβλημα που είναι εμφανές σε κάποιο από τα μέλη με συνηθέστερο στο παιδί- άλλωστε τα παιδιά καθρεφτίζουν τη σχέση.
Ο θεραπευτής συνάπτοντας θεραπευτική συμμαχία με την οικογένεια ενθαρρύνει τα μέλη ώστε να νοηματοδοτήσουν πτυχές της οικογενειακής ζωής που έχουν χαθεί και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους.

Συχνά δεν ακολουθούν όλα τα μέλη τη θεραπευτική διαδικασία, είτε από αντίσταση είτε από έλλειψη κινήτρου είτε και από δυσπιστία.

Δεν είναι όλοι έτοιμοι και διαθέσιμοι να δουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ωστόσο είναι επιβεβαιωμένο ότι όταν κάποιος ή κάποιοι αλλάζουν μέσα από τη θεραπεία αλλάζει σταδιακά και όλο το σύστημα της οικογένειας.

Η ομαδική ψυχοθεραπεία συνήθως απαρτίζεται από 5-10 μέλη και συντονίζεται από έναν ή δύο ψυχοθεραπευτές. Οι συναντήσεις είναι εβδομαδιαίες και διαρκούν 90 ή 120 λεπτά(ανάλογα την ομάδα). Η όλη διαδικασία μπορεί να διαρκέσει κάποιους μήνες ή κάποια χρόνια – αυτό εξαρτάται από το είδος της ομάδας και τους στόχους της.

Η συγκεκριμένη διαδικασία για πολλούς είναι πιο αποτελεσματική συγκριτικά με την ατομική παρόλο που και οι δύο είναι ισότιμες τουλάχιστον ως προς την αποτελεσματικότητά τους . Αυτό οφείλεται στο ότι μειώνεται η απομόνωση και η αποξένωση ενώ παράλληλα αυξάνεται η αίσθηση της ομαδικότητας στην εξομάλυνση των δυσκολιών κάτι που για κάποιους λειτουργεί καλύτερα απ’ ότι η στενή σχέση ψυχοθεραπευόμενου και ψυχοθεραπευτή. Τα μέλη με τη βοήθεια του συντονιστή/συντονιστών σταδιακά έρχονται κοντά και εξοικειώνονται μεταξύ τους. Αυτή η αλληλεπίδραση τους ωθεί να δοκιμάσουν καινούργιους τρόπους συμπεριφοράς και να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με τους άλλους.

Πιο συγκεκριμένα τα μέλη της ομάδας:

• Ενθαρρύνονται ώστε να συνδεθούν μεταξύ τους και να παρέχουν στήριξη και ανατροφοδότηση. Μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο τα μέλη δίνουν και παίρνουν ειλικρινή ανατροφοδότηση στους και από τους υπόλοιπους. Αυτό βοηθά ώστε να δει κάποιος πως σχετίζεται τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του.
• Αρχίζουν και βλέπουν κι άλλες επιλογές και ενθαρρύνονται στη δοκιμή κι άλλων τρόπων του «σχετίζεσθαι»
•  
• Παρατηρούν πως αισθάνονται στη διάρκεια της συνεδρίας και μιλούν γι’ αυτό. Αυτό τους βοηθά ώστε να αποκτήσουν επίγνωση και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους κατά την αλληλεπίδρασή τους με τους άλλους
•  
• Αναπτύσσουν πιο λειτουργικές συμπεριφορές
•  
• Αποκτώντας επίγνωση και κατανόηση των σκέψεων , συναισθημάτων και συμπεριφορών τους, αναγνωρίζουν τα μοτίβα σχέσεων που επαναλαμβάνουν μέσα και έξω από την ομάδα
•  
• Ενισχύεται η αυθεντικότητα και μαθαίνουν να υποστηρίζουν τον εαυτό τους.
•  
• Οι σχεσιακές δεξιότητες που αποκτώνται ή ενισχύονται μέσα στην ομάδα σταδιακά μεταφέρονται και εκτός ομάδας, στον κοινωνικό περίγυρο.
•  
• Το αμοιβαίο ενδιαφέρον και η φροντίδα αυξάνουν την αυτοεκτίμηση του ατόμου
•  
• Έχοντας τη στήριξη των άλλων μελών είναι ευκολότερη η ανάληψη ρίσκων
•  
• Η προσωπική αλλαγή μεταφέρεται στη ζωή τους έξω από την ομάδα
•  
• Η ομάδα είναι ένα κλειστό και ασφαλές πλαίσιο. Το περιεχόμενο των συνεδριών είναι εμπιστευτικό και αυτό προϋποθέτει τη δέσμευση όλων των συμμετεχόντων ώστε να μη διαρρέουν πληροφορίες έξω από την ομάδα – να προφυλάσσεται το απόρρητο.

Η σύνθεσή της θα πρέπει να είναι ισορροπημένη ως προς την ηλικία, το φύλο και το είδος των ψυχολογικών συγκρούσεων των μελών της, ώστε να υπάρχει και ποικιλία και έλλειψη ακραίων καταστάσεων και διαφορών. Τα μέλη θα έχουν πολλά κοινά αλλά και ποικίλες ατομικές διαφορές. – βρίσκονται σε κοινή φάση ζωής ή διαπραγματεύονται ανάλογα ή συμπληρωματικά θέματα ζωής. Ο Irvin Yalom στο βιβλίο του «Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας», αναφέρει ότι «πολλοί ασθενείς εισέρχονται στη θεραπεία με την ανησυχητική σκέψη ότι μόνο αυτοί βρίσκονται σε μία τόσο άσχημη κατάσταση, ότι μόνο αυτοί έχουν τα συγκεκριμένα τρομακτικά ή απογοητευτικά προβλήματα ή αυτές τις απαράδεκτες σκέψεις, παρορμήσεις και φαντασιώσεις – ενώ είναι αλήθεια ότι, ο καθένας μας είναι μοναδικός και μπορεί να βιώνει μοναδικές συνθήκες, κανένας από εμάς δεν είναι μόνος του στους αγώνες του».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομαδική θεραπεία δεν είναι για όλους ούτε για όλα τα στάδια της ζωής. Χρειάζεται δύναμη και αναγνώριση των αναγκών των άλλων για να λειτουργήσει κάποιος καλά μέσα σε μία ομάδα ώστε να μην ακυρωθεί αλλά και να μην ακυρώσει τους υπόλοιπους. Για κάποιες περιπτώσεις είναι πιο βοηθητικό η ομαδική θεραπεία να συνδυάζεται με την ατομική ώστε να αντιμετωπίζονται καλύτερα οι προσωπικές δυσκολίες με τον ατομικό ψυχοθεραπευτή, ή να έχει δουλευτεί το άτομο ατομικά και η ομάδα να είναι το επόμενο στάδιο.

Οι διεργασίες που αναπτύσσονται μέσα στην ομάδα είναι:

•  
• Έλεγχος της πραγματικότητας – με τη βοήθεια των μελών σταδιακά βελτιώνεται σημαντικά
•  
• Μεταβίβαση – τόσο προς τα άλλα μέλη όσο και προς τον θεραπευτή
•  
• Ταύτιση
•  
• Παγκοσμιότητα – δεν είναι ο μόνος που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα
•  
• Πίεση – το άτομο πιέζεται από την ίδια την ομάδα για αλλαγή δυσλειτουργικών και δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών
•  
• Συνοχή – όλοι ανήκουν στην ίδια ομάδα, αποδέχονται ο ένας τον άλλο , έχουν ισότιμη σχέση και δουλεύουν για τον ίδιο σκοπό
•  
• Μάθηση – έρχεται μέσα από τις συναισθηματικές εμπειρίες των μελών
•  
• Συναισθηματική εκτόνωση
•  
• Κάθαρση – νοηματοδοτεί και το τέλος της θεραπείας.

Κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί ότι έρευνες δείχνουν ότι η μεγάλη προσδοκία του ατόμου για βοήθεια στο ξεκίνημα οποιασδήποτε μορφής ψυχοθεραπείας αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις για την θετική της έκβαση.

Η θεραπεία ζεύγους απευθύνεται σε ζευγάρια που έχουν προβλήματα επικοινωνίας με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαχειριστούν τις κρίσεις και τις συγκρούσεις τους . Δύο διαφορετικοί άνθρωποι , με διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες δεν είναι εύκολο να συμφωνούν στην οπτική που βιώνουν την κοινή τους πραγματικότητα. Τα «άλυτα» θέματα μεταξύ τους αυξάνουν τη συναισθηματική απόσταση και το επίπεδο ικανοποίησης και συναισθηματικής κάλυψης μειώνονται σοβαρά. Αναπόφευκτα το αποτέλεσμα είναι αρνητικές αντιδράσεις όπως ο θυμός, η αποξένωση, η υποτίμηση , κλπ.

Ένα σημαντικό τρίπτυχο για την υγιή διατήρηση και εξέλιξη της σχέσης είναι η επικοινωνία, η συνεννόηση και η συνεργασία. Αυτό προϋποθέτει ότι υπάρχει αγάπη , εμπιστοσύνη, σεβασμός και εκτίμηση αμφίδρομα.

Στη θεραπεία ζεύγους γίνεται μία προσπάθεια των δύο συντρόφων να ζητήσουν τη βοήθεια θεραπευτή προκειμένου να κατανοήσουν τον τρόπο που αλληλεπιδρούν . Μιλώντας για σχέση ουσιαστικά μιλάμε για δύο συστήματα που συναντιούνται και χρειάζεται να βρουν το σημείο επαφής και συνύπαρξης. Το καθένα από τα άτομα που ενώνονται σε μία σχέση φέρει μία προσωπική ιστορία. Ο τρόπος που ο καθένας έχει βιώσει τις σχέσεις μέσα στην πατρική του οικογένεια, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο που σχετίζεται στο σήμερα με τους ερωτικούς του συντρόφους. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες, οι ανάγκες και οι επιθυμίες του κάθε συντρόφου, οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της καθημερινότητας, καθώς και οι αλλαγές που προκύπτουν από τις διαφορετικές φάσεις του κύκλου ζωής του ζευγαριού (πχ γέννηση παιδιού, χρόνια νόσος, απώλεια, ανεργία, κλπ) προκαλούν διάφορες δυσκολίες στο ζευγάρι όπως για παράδειγμα έλλειψη αμοιβαίας κατανόησης και συναισθηματικής εγγύτητας, απουσία ικανοποίησης του ενός από τον άλλο, συγκρούσεις, ματαίωση και ανασφάλεια.

Ο ρόλος του θεραπευτή είναι να κατανοήσει το σύστημα της σχέσης και να φέρει στην επιφάνεια τους τρόπους που  δύο άτομα αλληλεπιδρούν και επικοινωνούν.

Οι βασικές αρχές που διέπουν την αλληλεπίδραση είναι:
1. Μεταξύ δύο ατόμων που βρίσκονται στον ίδιο χώρο θα υπάρξει επικοινωνία

2. Η επικοινωνία εμπεριέχει την μετάδοση των πληροφοριών και παράλληλα καθορίζει τη σχέση μεταξύ των δύο

3. Στην αποτελεσματική επικοινωνία η συμπεριφορά του ενός προκαλεί και ενισχύει τη συμπεριφορά του άλλου.

4. Υπάρχει λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία

5. Η αλληλεπίδραση μπορεί να είναι συμμετρική ή συμπληρωματική ανάλογα με το αν υπάρχει ισότητα ή διαφορά στα δύο άτομα.

Η αποτελεσματική επικοινωνία προϋποθέτει:

Διάθεση για αυτοέκφραση
Ακούω τον άλλο
Ευαισθησία στα συναισθήματα του άλλου και προσπάθεια κατανόησης της θέσης του – «μπαίνω στα παπούτσια του»
Αποδοχή κριτικής
Έκφραση σεβασμού και εκτίμησης.

Ζευγάρι και θεραπευτής διαμορφώνουν από κοινού ένα θεραπευτικό πλάνο ανάλογο με τους στόχους που έχουν τεθεί το οποίο επαναξιολογείται στη διάρκεια της θεραπείας.
Μέσα από την ενίσχυση της ανοικτής επικοινωνίας, της έκφρασης συναισθημάτων και προσωπικών αναγκών, η σχέση γίνεται ένας χώρος προσωπικής ανάπτυξης που επιτρέπει και προωθεί την οικειότητα, τη σύνδεση, το σεβασμό , την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια. Δίνεται η ευκαιρία στο ζευγάρι να διερευνήσει τις δυναμικές της σχέσης τους, όπως αυτή εξελίσσεται στο χρόνο. Για όλα τα παραπάνω ένα πρώτο στάδιο και βασική προϋπόθεση είναι η αναγνώριση και επίγνωση των δυσλειτουργιών της σχέσης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η θεραπευτική διαδικασία δεν καθορίζει μόνο τη διατήρηση και τη συνέχεια μιας σχέσης αλλά και τη διακοπή της. Οι σύντροφοι μπορεί να συνειδητοποιήσουν πως θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους. Αναγνωρίζοντας τα λάθη που έγιναν στη σχέση και αναλαμβάνοντας η κάθε πλευρά το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί μπορεί να συνεχίσει στην επόμενη σχέση με καλύτερες προϋποθέσεις και χωρίς κατάλοιπα από την προηγούμενη.

Στο ενδεχόμενο όπου υπάρχουν παιδιά , η θεραπεία θα βοηθήσει στη διευκρίνιση και την ενίσχυση του γονεϊκού ρόλου, θα προσφέρει τη δυνατότητα για καλύτερη συνεργασία και συνεννόηση και των δύο πλευρών καθότι αναμφισβήτητα ο γονεϊκός ρόλος είναι ισόβιος και καλό θα είναι να μην κλονίζεται λόγω προσωπικών διαφορών που υπάρχουν στο ζευγάρι.
Η διάρκεια της συνεδρίας στη θεραπεία ζεύγους ορίζεται 1 έως 1,5 ώρα κάθε εβδομάδα ή κάθε δεκαπέντε μέρες. Θεραπεία ζεύγους μπορεί να κάνει το ζευγάρι ενώ παράλληλα είναι και ο καθένας σε ατομική ψυχοθεραπεία χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Η αξιολόγηση και η εκτίμηση που θα γίνει από τον θεραπευτή σε περίπτωση που ενδείκνυται ατομική αντί θεραπείας ζεύγους είναι ένα ενδεχόμενο που θα συζητηθεί κατά τις πρώτες συνεδρίες.

Εν κατακλείδι ακόμη και εάν μετά το πέρας της θεραπευτικής συνθήκης το ζευγάρι επιλέξει να μην είναι μαζί και να ακολουθήσει ξεχωριστούς δρόμους, η εμπειρία της θεραπευτικής διαδικασίας θα είναι ένα ανεκτίμητο ψυχικό εφόδιο για τις επόμενες επιλογές τους.

Σύμφωνα με τον Αμερικάνο Ψυχαναλυτή Lewis Wolberg «ψυχοθεραπεία είναι η θεραπεία με ψυχολογικά μέσα των προβλημάτων συναισθηματικής φύσης, κατά την οποία ένα κατάλληλα εκπαιδευμένο άτομο δημιουργεί μία επαγγελματική σχέση με τον ασθενή», με στόχο να (α) εκτοπίσει, αναμορφώσει ή επιβραδύνει τα υπάρχοντα συμπτώματα, (β) να οργανώσει τη συμπεριφορά σε σωστές βάσεις, αλλάζοντας τα δυσλειτουργικά σχήματά της, (γ) και να προάγει τη σωστή ανάπτυξη και εξέλιξη της προσωπικότητας.

Αναλυτικότερα, η ατομική ψυχοθεραπεία είναι μία διαδικασία συστηματικής συνεργασίας μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου με ανάλογη διάρκεια ως προς τους στόχους του δεύτερου. Μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας, αποδοχής και εχεμύθειας, βασική προϋπόθεση είναι η εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης που θα οδηγήσει στην θεραπευτική συμμαχία, ώστε το άτομο να διερευνήσει τον εαυτό του και ότι συνδέεται μ’ αυτόν, συνειδητοποιώντας τις παραμέτρους που τον κάνουν λιγότερο λειτουργικό σε καταστάσεις ή σχέσεις.

Με γνώμονα πάντα ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ιδιαίτερος, η ψυχοθεραπεία είναι μία εξατομικευμένη διαδικασία, όπου ο θεραπευτής με βάση τις γνώσεις και την εμπειρία του λαμβάνει υπόψη του και σέβεται την ιδιαιτερότητα του θεραπευόμενου. Ο ρόλος του δεν είναι να καθοδηγεί και να προτείνει λύσεις – άλλωστε αυτό που θα μπορούσε να είναι βοηθητικό για κάποιον , ίσως είναι καταστροφικό για κάποιον άλλο. Εκπαιδεύεται ώστε να μην εμπλέκεται προσωπικά. Οι γνώσεις και η εμπειρία του τον βοηθούν έτσι ώστε αφενός να μπορεί να κατευθύνει τη διαδικασία αφετέρου να μην υπαγορεύει λύσεις. Το γνωστικό υπόβαθρο του κάθε θεραπευτή είναι ανάλογο με την σχολή ψυχοθεραπείας που εκπαιδεύτηκε συνθέτοντας έτσι το επιστημονικό του πεδίο προσαρμοσμένο κάθε φορά στην εκάστοτε περίπτωση. Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι καθοριστικό ρόλο για την ποιότητα της θεραπευτικής διαδικασίας δεν παίζουν μόνο οι θεραπευτικές προσεγγίσεις – που σίγουρα είναι σημαντικό κριτήριο τι ταιριάζει στον καθένα – αλλά η ίδια η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο (θεραπευτή – θεραπευόμενου), ώστε να καταστεί δυνατή η εμβάθυνση της θεραπευτικής συμμαχίας.

Σύμφωνα με τον Eysenck κριτήρια στην ψυχοθεραπεία είναι: Ο θεραπευτής, ο θεραπευόμενος, το πρόβλημα, η σχέση, οι ψυχολογικές επεμβάσεις και η γενική θεωρία με τις υποθεωρίες για την κάθε διαταραχή.

Τα αίτια που μπορεί κάποιος να αναζητήσει ψυχοθεραπεία ποικίλλουν. Αφορμή για την πρώτη επαφή ίσως είναι ένα προσωπικό αδιέξοδο, δυσκολίες με τη διαχείριση της καθημερινότητας αλλά και για κάποιους αίτημα μπορεί να είναι η αυτογνωσία και η προσωπική του ανάπτυξη.

Συγκεκριμένα μερικά από τα αίτια που κάποιοι θα αναζητήσουν θεραπεία μπορεί να είναι:

Προβλήματα σχέσεων, Επαγγελματικά αδιέξοδα, Απώλεια –πένθος, Αγχώδεις διαταραχές, Φοβίες, Κρίσεις πανικού, Ψυχοσωματικά συμπτώματα, Ιδεοψυχαναγκασμοί, Τελειομανία, Χαμηλή αυτοεικόνα, Χαμηλή αυτοεκτίμηση, Διατροφικές διαταραχές, Κατάθλιψη, Θυμός, Παρορμητισμός, Συμπεριφορές (αναβλητικότητα, θυματοποίηση, αυτοθυσία, απραξία, κ.ά.), Άγχος, Ευερεθιστότητα, Αίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης, Καχυποψία, Λανθασμένες επιλογές, Κακοποίηση και πολλά άλλα.

Οι θεραπευτικοί στόχοι είναι πολύπλευροι εφόσον το άτομο εμβαθύνει σε πτυχές του εαυτού του και των βιωμάτων του, θέτει όρια, εστιάζει στις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις εσωτερικές συγκρούσεις του, αποκτά επίγνωση και αποσαφηνίζει τα διλλήματα και τα εσωτερικά του αδιέξοδα. Φτάνοντας στην επίγνωση το άτομο ήδη έχει κάνει ένα πρώτο μεγάλο βήμα ώστε να μετακινηθεί και να βρει διεξόδους στο σύμπτωμά του. Μέσα από τη διαδικασία το άτομο παίρνει βοήθεια ώστε να έρθει σε εσωτερική αρμονία και ισορροπία και να χτίσει τη σχέση του τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους άλλους.

Η διάρκεια της θεραπείας δεν είναι προκαθορισμένη. Εξαρτάται πάντα από το στόχο και το κίνητρο του θεραπευόμενου. Κάθε συνεδρία διαρκεί 50 λεπτά και συνήθως γίνεται σε εβδομαδιαία βάση, καθορισμένη ώρα και μέρα έτσι ώστε και οι δύο πλευρές να δεσμεύονται στο χώρο και τον χρόνο. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο να γίνονται συνεδρίες δύο φορές την εβδομάδα για κάποιο διάστημα αν κάποιος το έχει ανάγκη ή ακόμα και 2 φορές το μήνα.

Συνοψίζοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι η ψυχοθεραπεία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ένα δώρο , μία επένδυση που κάνει κάποιος στον εαυτό του. Έχοντας ως προϋπόθεση το ασφαλές και υποστηρικτικό θεραπευτικό πλαίσιο και δίνοντας έμφαση στη σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου, παρέχοντας τον απαιτούμενο σεβασμό, αποδοχή και ενσυναίσθηση ,η ψυχοθεραπευτική διαδικασία είναι μια διαδικασία εσωτερικής αναδόμησης, επίλυσης εσωτερικών συγκρούσεων, διαχείρισης των κρίσεων ,απόκτησης δεξιοτήτων επικοινωνίας, αποδοχής του εαυτού ή και των άλλων.

Η ψυχοθεραπεία μέσω internet είναι μία μέθοδος ψυχολογικής υποστήριξης, εξίσου ασφαλής και αποτελεσματική με τις συνεδρίες που πραγματοποιούνται στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή. Πολλές φορές είναι δύσκολο για κάποιον να μετακινηθεί είτε λόγω προβλημάτων υγείας είτε λόγω απόστασης, χρόνου ή προσωπικής συνθήκης και να δεσμευτεί με την παρουσία του στο γραφείο του θεραπευτή.  Η εποχή της τεχνολογίας που διανύουμε μας δίνει τη δυνατότητα να μηδενίσουμε τις αποστάσεις και να παρέχουμε στον ενδιαφερόμενο την ψυχολογική υποστήριξη που χρειάζεται χωρίς να μειώσουμε την ποιότητα και την αξία της ψυχοθεραπείας. Το ISMHO (International Society For Mental Health On Line) έχει εγκρίνει την εφαρμογή και χρησιμοποιείται από πολλούς επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ακολουθούνται χωρίς καμία παραβίαση ο Κώδικας Δεοντολογίας, το Απόρρητο, το θεραπευτικό πλαίσιο και ότι συνεπάγεται το συμβόλαιο μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, στην ατομική ψυχοθεραπεία.

Οι συνεδρίες πραγματοποιούνται σε προκαθορισμένα ραντεβού και προπληρώνονται.

Είναι μία ομαδική διαδικασία που εστιάζει σε ένα συγκεκριμένο θέμα και διαφορετικό κάθε φορά όπου με τη βοήθεια του συντονιστή η ομάδα ενημερώνεται θεωρητικά και παράλληλα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει και να πειραματιστεί σε νέες δεξιότητες, συνδέοντας έτσι τη θεωρία με το βίωμα – εμπειρική μάθηση.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας για περαιτέρω ενημέρωση πάνω στο σεμινάριο που σας ενδιαφέρει.

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός, επιτρέπει στο άτομο να συνειδητοποιεί τις γνώσεις, τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τα ενδιαφέροντά και τις αξίες του, να λαμβάνει αποφάσεις για σπουδές και για επαγγέλματα, να σχεδιάζει και να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τη σταδιοδρομία του. Έχει βοηθήσει πολλές χιλιάδες νέες και νέους άνω των 14 ετών να βρουν και να προσανατολιστούν σε αυτό που τους ταιριάζει.

Τα τεστ χορηγούνται μόνο από πιστοποιημένο σύμβουλο Επαγγελματικού Προσανατολισμού.  Η συνολική διάρκεια του προγράμματος είναι 3 έως 6 ώρες. Η συμπλήρωση των τεστ διαρκεί 2-3 ώρες. Ωστόσο, το πρόγραμμα μπορεί να χωριστεί σε συναντήσεις μετά από επιθυμία του ενδιαφερόμενου όσον αφορά στη χορήγηση σε ατομικό επίπεδο, μπορεί όμως να χορηγηθεί και σε γκρουπ έως 1^ο ατόμων.

Τα αποτελέσματα παραδίδονται μετά την ολοκλήρωση και των τριών τεστ και παρουσιάζονται από τον σύμβουλο ατομικά στον ενδιαφερόμενο, σε μία συνάντηση που συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο προσφοράς.

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

1. 
   
2. Γνωριμία με τον Σύμβουλο και παρουσίαση του προγράμματος.

Ο σύμβουλος ενημερώνει τον συμμετέχοντα για τον ρόλο του επαγγελματικού προσανατολισμού αλλά και πως λειτουργεί το πρόγραμμα. Επίσης, διερευνούν μαζί  τις ιδέες και τις απόψεις που έχει ο συμμετέχων για το μέλλον του. Ωστόσο, το πρόγραμμα μπορεί να τροποποιηθεί ανάλογα με τις ανάγκες του ενδιαφερόμενου και του φορέα.

2. Συμπλήρωση ερωτηματολογίων και τεστ:

Η συμπλήρωση των τεστ και των ερωτηματολογίων σκοπεύει στην αναλυτική αποτύπωση των προσωπικών χαρακτηριστικών του ατόμου, αφού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για κάθε επαγγελματική

δραστηριότητα. Χρησιμοποιείται η συστοιχία τεστ e-mellon, που χορηγείται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή (πλατφόρμα), στα Ελληνικά ή στα Αγγλικά.

Η διαδικασία περιλαμβάνει σταθμισμένα ερωτηματολόγια, τα οποία σκοπό έχουν να δομήσουν  το «ιστορικό» του συμμετέχοντα αλλά και να γίνουν γνωστές οι γενικότερες βλέψεις, προτιμήσεις, οι αξίες και τα κίνητρά του.

Ακολουθεί η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου προσωπικότητας Personality Traits Questionnaire (PTQ).

Στη συνέχεια γίνεται συμπλήρωση 10 τεστ ικανοτήτων της Classic Abilities Battery (CAB).

Πρόκειται για χρονομετρημένα τεστ, που διερευνούν τις φυσικές δυνατότητες, δηλαδή την «κλίση» του ατόμου.

Η διαδικασία ολοκληρώνεται με τη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου ενδιαφερόντων Vocational Interests Inventory 2.0. (VIS2)

3. Αξιολόγηση – Επεξεργασία ευρημάτων.

Ο Σύμβουλος επεξεργάζεται τα δεδομένα που προέκυψαν από τα τεστ, τα ερωτηματολόγια και από την προσωπική συζήτηση. Με βάση την ανάλυση των στοιχείων που προέκυψαν από όλη την προηγούμενη

διαδικασία, συντάσσεται μια Αναλυτική Έκθεση των προσωπικών χαρακτηριστικών του ατόμου. Η Έκθεση

αυτή αποτελεί ένα λεπτομερή οδηγό για την καλύτερη κατανόηση του εαυτού του και τον εντοπισμό της κατεύθυνσης σπουδών και του επαγγελματικού χώρου που του ταιριάζουν.

4. 
   
5. Ερμηνεία και Παράδοση Αποτελεσμάτων – Παράδοση Ατομικής Έκθεσης & Συζήτηση -Πληροφόρηση

Γίνεται μια προσωπική συνεδρία με τον Σύμβουλο, όπου συζητούνται όλα τα στοιχεία που έχουν προκύψει. Αν το άτομο είναι κάτω των 18 ετών, στη συνεδρία παρευρίσκονται και οι γονείς. Ο Σύμβουλος αναλύει

και εξηγεί τα αποτελέσματα και παρουσιάζει τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές κατευθύνσεις που ταιριάζουν στην προσωπικότητα, στις ικανότητες, στις αξίες και στα ενδιαφέροντα του συμμετέχοντα. Επιπλέον,

 παραδίδει και την προσωπική Αναλυτική Έκθεση Αποτελεσμάτων του προγράμματος. Τέλος, είναι δυνατό, να γίνει συζήτηση ως προς τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου.